وزن ایده آل (که یکی از راه های به دست آوردن آن محاسبه BMI است اما در نهایت به شخص و توان بدنی او باز می گردد) یکی از آمال بسیاری از مردم است. بسیاری دختران و زنان امروز بنا به سلیقه خود یا نظر دیگران سعی در لاغر کردن خود دارند که اغلب از طریق اعمال رژیم های سخت و پرهیز از مواد غذایی ضروری برای بدن که در یک ترکیب غذایی ایده آل و یا لازم برای بدن بایستی حضور داشته باشند به بدن خود از سوی دیگر صدمه می زنند.

یکی از بهترین شیوه ها برای کاهش وزن و داشتن اندامی متناسب فعالیت منظم بدنی (در غالب ورزش یا در هر سطح کمتری) در کنار تغییر عادات نامناسب غذایی و مسیر خوردن به سوی خوراکی های مفید تر با عوارض حداقلی یا بدون عارضه است.

در مقاله ای که اخیراً بر روی سایت اینترنتی یاهو قرار گرفت 8 میوه و دانه به عنوان رایج چربی سوز مطرح شدند که به قلم و تحقیق Lucy Danziger به طبع رسید. متن حاضر ترجمه ای آزاد بر نوشتار مذکور است که به همراه موارد دیگر تقدیم می شود:

آنچه به عنوان چربی سوز عنوان می شود را می توان در چند گیاه ساده خوراکی پیدا کرد:

1- بادام (شیرین):

 این آجیل لذیذ سرشار از آلفا لینولئیک اسید (امگا 3) است که می تواند متابولیسم (سوخت و ساز) چربی ها را تسریع کند. خوردن حدود 90 گرم بادام در روز می تواند BMI شما را در حدود 18 درصد کاهش دهد در حالیکه صرف نظر کردن از این اقلام (آجیل) این رقم را به 11 درصد (طبق مقاله ای در مجله بین المللی چاقی) کاهش می دهد. مصرف قبل یا همزمان چند عدد بادام با یک وعده غذای کمتر نسبت به گذشته باعث بهبود سوخت و ساز غذای مصرفی و در نتیجه ایجاد انرزی بیشتر از همین غذای اندک می شود و در نتیجه فرد نیاز به مصرف غذای کمتری در طول روز خواهد داشت و همین مساله به تدریج باعث کاهش وزن خواهد شد.

2- کیوی:

 این میوه برای ما ایرانی ها نسبتاً ناشناخته بوده و بومی ایران نیست اما به صورت کاشته شده، به خصوص در گیلان و مازندران به عمل می آید و ایران جزو معدو کشورهای تولید کننده آن به شمار می رود. برخی کارشناسان تغذیه و به خصوص حکمای طب سنتی اعتقاد دارند که رشد هر گیاه در منطقه خاص ممکن است به دلیل نیاز طبیعی مردمان مناطق همان منطقه باشد، که در این صورت کیوی مورد نیاز ما نیست! اما در مورد این میوه که مورد علاقه برخی از ما ایرانی ها نیز هست بهتر است بدانیم که: منبع غنی از ویتامین C و  پتاسیم به شمار می رود و دارای ویتامین های A و E نیز هست. پوست آن که خوراکی می باشد (اگر خوب شسته شود) منبع غنی از آنتی اکسیدان های فلاونوئیدی ست و همچنین داریا فیبر غذایی ست که از مواد کمک کننده به لاغری است. گفته می شود اگر کیوی را با پوست مصرف کنید باعث افزایش مقدار دریافتی ویتامین C می شود. دانه آن دارای روغنی ست که حاوی 62 درصد از نوعی امگا 3 است. یک کیوی متوسط حدود 46 کیلو کالری انرژی، 3/0 گرم چربی، 1 گرم پروتئین، 75 میلی گرم ویتامین و 6/2 گرم فیبر غذایی است و به همین جهت گفته می شود که یک ملیّن ملایم است. کیوی نرسیده منبع غنی Actinidin است که ماده ای برای هضم پروتئین های گوشت است و به صورت تجاری نیز فروخته می شود. با ایند حال ممکن است که این ماده برای برخی افراد ایجاد آلرژی کند. شایع ترین نشانه آن خارش آزار دهنده و التهاب دهان و در موارد شدید تر تنفس مشکل است. بنابراین مصرف کیوی کاملآً رسیده توصیه می شود. همچنین کلسیم اگزالات موجود در آن در صورت مصرف زیاد می تواند برای کسانی که دچار این نوع سنگ های کلیوی هستند خطر ساز باشد. کیوی رقیق کننده خون است و اثری ضعیف تر اما مشابه آسپیرین دارد. بنابراین کسانی که مستعد خونریزی هستند یا از داروهایی مثل هپارین یا وارفارین استفاده می کنند از مصرف آن خودداری کنند. کیوی همچنین باعث کاهش چربی خون می شود. همچنین دارای کاروتنوئید هایی مثل Lutein و Zeaxanthin است که اثر آنتی اکسیدانی دارند.

٣- فلفل قرمز:

دارای ترکیباتی (مثل کاپسایسین) با اثرات سمپاتومیمتیک (از طریق گیرنده های بتا آدرنرژیک)، گرما زایی و افزایش ترشح کاتکول آمین های غده فوق کلیه در بدن. در نتیجه می تواند باعث افزایش ضربان قلب، ترشح بزاق و ... از طرفی افزایش متابولیسم چربی های بدن شود. به دلیل مزه تند برخی انواع آن (که هر چه تند تر باشند موثر تر نیز هستند) ممکن است برخی افراد قادر به تحمل آن نباشند. با این حال در مطالعه ای که با ترکیب فلفل قرمز و چای سبز به دست آمد، اثرات کاهش چربی بدن به خوبی مشاهده شد.

4- چای سبز:

همان گیاه چای معمولی که می شناسیم. فرق آن با چای سیاه عدم عمل آوری و آفتاب خوردن برگ هاست. بنابراین در ترکیبات با چای سیاه مقداری متفاوت است. البته چای سیاه در صورتی که همراه رنگ نباشد (مثل آنچه در چای احمد یا دوغزال می بینیم) می تواند در حد چای سبز اثر آنتی اکسیدانی و مفید خود را داشته باشد. با این حال چای سبز با داشتن ترکیباتی متفاوت اثراتی در کمک به لاغر شدن دارد. این گیاه با دارا بودن ترکیبات پلی فنلی و به خصوص تانن های کندانسه و پلی فنل های ساده سازنده آن ها (کاتشین ها) نقش آنتی اکسیدانی بسیار خوبی را ایفا می کند. کاتشین ها نقش ضد رگ زایی دارند (در نتیجه ضد سرطان) نیز دارند. همچنین کافئین موجود در آن می تواند در کنار ترکیبات قبلی اثر مهار آنزیم COMT و فسفودی استراز داشته باشد و به لاغری کمک کند. باید توجه داشت که مصرف کافئین زیاد برای کسانی که ناراحتی قلبی دارند یا در حال شیر دادن نوزاد هستند به هیچ وجه توصیه نمی شود چون در مورد اول به طپش قلب و در مورد دوم به بی قراری نوزاد می انجامد.

 ادامه دارد...